Πώς να σχολιάσεις την Οδύσσεια του διαστήματος, ιδιαίτερα όταν το 99% του πληθυσμού την ξέρει από την ταινία, η οποία ομολογουμένως ήταν πολύ καλή. Λένε ότι δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο από την ταινία του και ότι είναι κανόνας ότι το βιβλίο είναι πάντα καλύτερο από την ταινία. Αν είναι έτσι τότε εδώ έχουμε να κάνουμε με την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Όχι ότι το βιβλίο είναι κακό. Αντιθέτως, είναι πολύ καλό αλλά όταν ο ’ρθουρ Κλαρκ ξεκινάει τις περιγραφές του δίνει και καταλαβαίνει. Κάτι σαν τον Όμηρο που καθόταν και επί τρεις ώρες περιέγραφε την ασπίδα του Αχιλλέα. Σκασίλα μου για την ασπίδα του Αχιλλέα ή για τα χρώματα που έβλεπε ο ήρωας του βιβλίου όταν περνούσε σε άλλη διάσταση ή ό,τι άλλο γινόταν τέλος πάντων. Στοιχεία του βιβλίου: έκδοση του 1977, μετάφραση Γ. Αγγέλου, 240 σελίδες |