Πολύ περιγραφικό βιβλίο. Ο συγγραφέας κυριολεκτικά σε μπάζει στην εποχή που εξελίσσεται το μυθιστόρημα.
Δεν ξετρελλαίνομαι ιδιαίτερα για τα ιστορικά μυθιστορήματα, καθώς πιστεύω ότι δίνουν μια κάπως ψεύτικη εικόνα του παρελθόντος - ή αν όχι ψεύτικη, τουλάχιστον φανταστική. Αυτό, όμως, μου άρεσε αρκετά, τόσο ώστε τελικά να μην έχω παρά καλά λόγια να πω! :) ’λλωστε, αν δεν ήταν ιστορικό μυθιστόρημα θα ήταν ένα πολύ καλό αισθηματικό ανάγνωσμα.
Η ιστορία εξελίσσεται στην Κωνσταντινούπολη του 1536 και όχι μόνο. Μια αλυσίδα γεγονότων μας ταξιδεύει, μαζί με τους ήρωες, σε εκείνη, την όχι και τόσο μαγική, εποχή.
Διαφωνώ με το οπισθόφυλλο που λέει ότι "ο μύθος συναντά την ιστορική αλήθεια". Καλό θα ήταν οι Δημόσιες Σχέσεις να μην το τραβάνε τόσο πολύ.
Κομμάτι του βιβλίου:
Ο Αλεχάντρο κάθισε στη μαξιλάρα που του έδειξε ο Σουλτάνος και την επόμενη στιγμή εκείνος είπε: "’νοιξέ το", δείχνοντάς του ένα μεγάλο κουτί που υπήρχε δίπλα του, ακουμπισμένο στο πάτωμα. Απορημένος από το χαμόγελο που διαγραφόταν στα χείλη του αφέντη του και από τη λάμψη που φώτιζε τα μάτια του, ο Αλεχάντρο τράβηξε το κουτί μπροστά του και το άνοιξε. Την αμέσως επόμενη στιγμή μια έκδφαση απέραντου θαυμασμού πήρε τη θέση οποιασδήποτε άλλης στο πρόσωπό του.
(έβαλα αυτό το κομμάτι επειδή στο τέλος το βρίσκω λίγο ασύντακτο. Οι επιμελητές πρέπει να προσέχουν περισσότερο)
Στοιχεία του βιβλίου: έκδοση 2007, 444 σελίδες, 19 ευρώ
Ο Γιώργος Πολυράκης γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου είναι διδάκτωρ. Σήμερα εργάζεται ως χειρουργός στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει.
|