Κάποια στιγμή αναρωτιέσαι "τι με νοιάζει πώς ήταν ο διάδρομος" Ιδιαίτερα όταν αργότερα ανακαλύπτεις ότι δεν παίζει κανένα ρόλο στην πλοκή του έργου.
Είπαμε να γεμίσουμε σελίδες αλλά αυτό καταντάει γελοίο, ιδιαίτερα για άτομα που είναι ήδη καταξιωμένα και δεν χρειάζεται να καταφεύγουν σε τέτοια κόλπα.
"Κουλτούρα" δεν είναι το να μιλάω ακατάπαυστα και οι "δήθεν" να εντυπωσιαστούν με το σκεπτικό "αφού δεν κατάλαβα, πρέπει να είναι πολύ σοφό". Εδώ δεν ισχύει ούτε αυτό. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνεις την περιγραφή του διαδρόμου. Είναι ότι βαριέσαι.
Ιστορικά αυτό είναι το βιβλίο που άνοιξε το δρόμο για βιβλία του στυλ Κώδικας Ντα Βίντσι, Ιλουμινάτι και τέτοια. Είδος που απέκτησε φανατικούς οπαδούς στις ομάδες ατόμων που πιστεύουν σε συνομωσίες και τέτοια.
Είναι καλό βιβλίο, πάνω του μετρίου, αλλά και να μην το διαβάσεις δεν τρέχει τίποτα. Δες την ταινία. Δεν είναι από τα βιβλία που θα σε αλλάξουν, οπότε "θα χάσεις αν δεν τα διαβάσεις".
Σ. Σ.
Στοιχεία του βιβλίου: πρωτότυπη έκδοση 1980, έκδοση: 1989, μετάφραση: Έφη Καλλιφατίδη, 672 σελίδες (ζζζζζζζζζ). Αγοράστηκε με 1200 δραχμές (3,52 ευρώ) το 1989.