Μετά το Σαμπάνια με γύρο και το Ζωνιανά Gold, ο Παρασκευάς Ακαμάτης συνεχίζει πιστός στο είδος του με το Νησί Γάμα.
Ο συγγραφέας προσεγγίζει θέματα κοινωνικά και φιλοσοφικά με το δικό του ιδιαίτερο χιούμορ, με πικάντικες που και που πινελιές και με πετυχημένες παρομοιώσεις.
Το νησί Γάμα είναι ευκολοδιάβαστο, παρόλα αυτά στα δικά μου χέρια και μάτια καθυστέρησε να φτάσει στο τέλος. Ο λόγος; Οι συχνές στάσεις για να κλείσω τα μάτια
και να φανταστώ, να νιώσω και να αγγίξω τα μέρη και τις σκηνές που περιγράφονται. Να κλείσω τα μάτια και να αναρωτηθώ «τι στο καλό συμβαίνει» και να κάνω έναν νοερό διάλογο με τον συγγραφέα.
Ένα ηλιόλουστο, γαλάζιο και καταπράσινο ταξίδι σας περιμένει. Ένα ταξίδι σε ένα φανταστικό νησί ή …μήπως σε ένα πραγματικά πραγματικό νησί.
Και ποια είναι η καλύτερη ανακάλυψη του κόσμου; Δεν σας τη λέω …βρείτε την μέσα στο βιβλίο.
Νανού Νικολά
Στο διπλανό δωμάτιο φαινόταν ένας μουσάτος κύριος σε γονατιστή στάση. Ήταν μισοντυμένος µε µια ολόλευκη ιατρική ρόμπα και από τον λαιμό του λικνιζόταν ένα στηθοσκόπιο. Έμοιαζε βέβαια µε γιατρό αυτός ο κύριος. Ο γιατρός –ας τον αποκαλέσουμε έτσι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου– αντί για παπούτσια φορούσε ένα ζευγάρι καταπράσινες σαγιονάρες µε ομοιόχρωμες χοντρές κάλτσες. Ταυτόχρονα είχε τη ρόμπα του φόρα παρτίδα ανοιχτή και από μέσα ήταν ολόγυμνος. Όρθια μπροστά στον γιατρό στεκόταν µια νεαρά ύπαρξη, που επίσης φορούσε λευκή ρόμπα. Έμοιαζε βέβαια µε νοσοκόμα – ας την αποκαλέσουμε κι αυτήν έτσι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Νομίζω ότι κάποιοι από εσάς θα έχετε μαντέψει ήδη τι ακριβώς έκαναν οι δυο τους σ’ αυτή τη στάση, αλλά επειδή απεχθάνομαι τα μασημένα λόγια θα το ξεκαθαρίσω. Ο γιατρός επιδιδόταν σ’ ένα γονατιστό, μεγαλειώδες, παθιάρικο και αρκούντως θορυβώδες–
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Στοιχεία βιβλίου: σελ.304, εκδ. Ωκεανίδα, 2017
|