Το αρνάκι που ήρθε για φαγητό πήγα να το αγοράσω για την κόρη μου, αλλά τελικά το αγόρασα για μένα. Βασίζεται σε μια πολύ γνωστή μας περίπτωση - τουλάχιστον για τους αστούς: ότι δηλαδή δεν σου πάει η καρδιά να φας το κατοικίδιό σου. Και καλά, αυτό είναι εύκολο, θα μου πείτε, αν το κατοικίδιο είναι σκύλος ή γάτα. Τι γίνεται όμως αν είναι κότα ή πάπια που ξέμεινε από τα κίτρινα πουλάκια που πουλάνε οι ατσίγγανοι το Πάσχα; Υπάρχουν και χειρότερα όμως. Να είσαι λύκος, πεινασμένος λύκος και το "κατοικίδιό" σου να είναι ένα στρουμπουλό και τρυφερό αρνάκι. Πολύ συναισθηματική ιστορία. Ξετρελάθηκα, το αγόρασα. Βέβαια, όπως όλα τα παιδικά, είναι μια μικρή - πολύ μικρή ιστορία. Έχουν περάσει τόσα χρόνια ...βιβλιοφαγίας και ακόμα δεν έχω συνηθίσει ότι τα παιδικά βιβλία είναι όλο εικόνα και μισή σελίδα κείμενο στο σύνολο. Όπως και να έχει, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Μ. Δ.
|